در اثبات «حرام زادگی» نگارنده

جوّزدگان در جولانگاه جهل و جنون، با این‌گونه الفاظ و عبارات در ساحت اخلاق و فرهنگ، در مواجهه با صاحب این قلم، اقدام به کشف حجاب کرده‌اند که «مشکل کشور، مردم نیستند؛ حرام زاده های روشنفکرنمایی مثل تو هستند».

‌من توهین و اتهام «حرام‌زادگی» را نخستین بار از یک «روحانی» در زندگی شنیدم؛ آن‌جا و آن‌گاه که در مباحثه‌ای پیرامون اثبات حجیّت معجزات پیامبران، پس از آن‌که حضرت‌اش به کنجِ فقدِ تفوق فتاوای فقهی خزید، ناگهان پنجه بر سیمای استدلال و استناد کشید و «امثال بنده» را حرام زاده نامید.

اتهام آلوده به تخفیف و تسخیفِ «روشنفکرنما»(کذا!) را نیز نخستین بار از یک تاجرِکمونیستِ ساکنِ امریکا شنیدم که «امثال بنده» را به علت مخالفت با اصول و فروعِ انقلاب ۵۷ یک «روشنفکرنما» خواند، و البته از همان زمان تاکنون، پا در گلِ اثباتِ آن اتهام، به این علت مانده که بر اساس تعیینِ مرادِ حضرت‌اش و سایرِ رفقا، هرکس را که اقدام به ترور نکند و در خیابان سطل زباله‌ای به آتش نکشد را می‌توان و باید با اتهامِ «روشنفکرِ مایوس» و «روشنفکرنما»، راهیِ زباله‌دان تاریخ کرد.

این دو نکته نوشتم تا بدانید، ایشان حتی آن‌چه در مقام توهین و تشنیع می‌نویسند، جز بر محور و مدارِ ازدواج و امتزاجِ میراث مارکسیسم و آخوندیسم، نیست. و البته بر اهل خبرت و عبرت پوشیده نیست که موالید این ازدواج برای ایرانیان و جهانیان حلال‌زادگانی چون «امثال ایشان» بوده‌اند و بس؛ حلال‌زادگانی که هر لحظه در کارِ تولید مثل هستید و نمی‌گذارید حبل‌المتینِ این نسلِ حلال اندر حلال، دمی بُریده شود.

دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب

نسل بریده به ز موالید بی‌ادب

دیگر آن‌که، رفقای دائم الانقلابی، در مواجهه با هزاران صفحه تألیف و صدها ساعت تدریسِ من درباره توضیح و تبیین علل و دلایلِ عدم موافقت و مرافقت با استخدام مفهومِ بلامصداقِ «مردم» در عرصه‌ی سیاست، با همین یک جمله، قصدِ به آتش کشیدنِ نظام نظری من کرده‌اند که «مشکل کشور، مردم نیستند؛ حرام زاده های روشنفکرنمایی مثل تو هستند». رفقا هنوز گرفتارِ این گمان‌اند که عرصه‌ی علم نیز چون ورطه‌ی «انقلاب» است که هرچیز و هرکس را می‌توان در آن با فحش و فشنگ از میان برداشت. رفقا گرفتار گمانِ دیگری نیز هستند که بر اساس آن، می‌پندارند «امثال بنده» در جلجتای تاریخ، مصلوبِ نسیان هستیم. نه! هنوز از یاد نبرده‌ایم که سنت منحوس اسلاف ایشان نیز جز این نبوده که در هنگامه‌ی تنگِ تبیین، سنگِ توهین بر سرِ «روشنفکرنمایانِ حرام زاده» می‌کوبیدند و بس.

اما ورای این‌ها و بسی بیش از این‌ها، من بر این باورم که علت العللِ مشکلِ ایران، همان «مردم» هستند که حضرات، ایشان را در مواسم و مراسمِ خاص، پاس می‌دارند. و پس از طرح این دیدگاهِ من، هم‌ایشان می‌نویسید «نه! مشکل، مردم نیستند، مشکل، تو هستی ای حرام زاده». بر این اساس پرسش‌ام این است که مگر این «منِ حرامزاده» چیزی و کسی جز بخشی از همان «مردم» هستم؟!

بنابراین، تن به دو خبطِ خطیر سپرده‌اند؛ نخست این‌که، با طرح این مدعا که علت العلل مشکلِ کشور «منم»، مدعای مرا تأیید و تقویت کرده‌اند که علت العلل مشکل، «مردم» است. دو دیگر آن‌که، با حرام‌زاده نامیدن یکی از «مردم» که با انتشار مقاله‌هایی به طرح مدعیاتی علمی و فلسفی پرداخته، ثابت کرده و نشان دادید که «مردم» تا آن‌جا و آن‌گاه برای «امثال ایشان» دارای اعتبار و در خورِ احترام‌اند که فرامین و فتاوای ایشان را ورای مبادی و مبانی عقلانیت بپذیرند.

و آخر این‌که، مگر از مجذوبین و منسوبین به «جنبشی» به رهبری عده‌ای فوتبالیست و خواننده و بازیگرِ جاهل در سیاست، که منتقدین و مخالفین خود را علی رؤوس الاشهاد، حرام‌زاده می‌نامند، می‌توان انتظار مواجهه‌ای جز این با مسائل و مباحث علمی و فلسفی داشت؟ هرگز!

بنابراین، ایشان‌اند حلال‌زادگانِ ازدواج و امتزاج جهل و جنون، و این من را جز به اتهام حرام‌زادگی نمی‌توان یکی از موالید این ازدواج و امتزاج دانست!

با ایشان که «حرام» را به گاهِ منفعت، «حلال»، و «حلال» را به گاهِ مصلحت، «حرام» می‌نامند، خوشا که با حکایتی از سعدی، بساط سخن برچید.

‏شنیده‌ام که فقیهی به دشتوانی گفت

که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت؛ آری!

از این طرف دو به دانگی گر اختیار کنی

وز آن چهار به دانگی قیاس کن باری

سوال کرد که چندین تفاوت از پی چیست

که فرق نیست میان دو جنس بسیاری

بگفت از این‌چه تو بینی حلال ملک من است

نیامده‌ست به دستم به وجه آزاری

وز آن دگر پسرانم به غارت آوردند

حرام را نبود با حلال مقداری

فقیه گفت حکایت دراز خواهی کرد

از این حرامترات هست صد به دیناری؟

نی ما جوادپورمجموعه آثار

جامعه شناسی رفقا

به بخشیده شده‌گان چه بخشیدیم؟

آزمون پرونده هسته ای و رفراندوم

مخلوقات اشرف

بازگشت به جدید

دو حکومت، دو بختیار، دو ترور

خریدِ حمید

تقلید تولید و تولید مقلد

ایران و کاتخونِ شیعه

پیکار با انکار ایران

بی‌شـرف

نی ما جوادپور مجموعه آثار