ساختِ بنا بر ویرانه‌های مبانی

سال 1388 تلاش برخی از دوستان و همکاران برای جلب حمایت من از میرحسین موسوی در انتخابات دهم ریاست جمهوری، نتیجه ای داشت برخلاف هدف ایشان.

در چندین جلسه که در همین راستا برگزار شده بود، به برخی از نظرات اصلی و اساسی میرحسین موسوی در زمینه های متعدد و متنوع اشاره می کردم و حضرات ابتدا نمی دانستند که صاحب این نظرات مهندس موسوی است، و آنجا و آنگاه که تا حدودی از وادی جهل نسبت به مواضع نامزد مورد حمایت خود خارج می شدند، تنها به این وادی می گریختند که «بله! البته ایشان طی این سالها نظراتشان تغییر کرده است!».

من به تکرار و اصرار از حضرات می خواستم که طی 10 سال اخیر – یعنی از فاصله سال 68 تا 88 – شواهد عینی و ملموس و مشهود و مستند و مستدلِ این «تغییر نظرات» موسوی را نشان دهند و منتشر کنند. می دانستم که نمی توانند، و نمی دانستند که نمی توانند؛ چرا که اصلاً و اساساً چیزی از آثار و افکار حضرتش نخوانده و نشنیده بودند.

در یکی از همین جلسات که بابِ حاجت به احتجاج در برابر طرفین محاجه گشوده شده بود، از حضرات خواستم طی همان 10 سال مذکور، 10 اظهارنظر از جانب میرحسین موسوی درباره مسائل سیاسی کشور ارائه کنند. می دانستم که چنین نمی کنند، و نمی دانستند که چه کنند!

میرحسین موسوی چهره ای گمنام و ناشناخته نبود، 8 سال نخست وزیر ایران بود طی یکی از مهمترین ادوار تاریخ نظام جمهوری اسلامی ایران. اما اکثر قریب به اتفاق هوادارنش در آستانه خرداد 88 حتی قادر به ارائه 10 اظهارنظر او طی یک دهه نبودند، و علیرغم این نکته، مدعی فدای جان بر سبیل حمایت از او بودند؛ مدعایی آلوده به یاوه و گزافه که گذر زمان تنها روای صادقِ کاذب بودن آن بود.

هواداران و حواریون میرحسین موسوی از مبانی نظری و مشی عملی میرحسین موسوی – که هم هنرمند بود و هم عضوی از اجتماع عالمان در عرصه آکادمیک- درباره فرهنگ و هنر نیز کاملاً بی اطلاع بودند.

در همان دوران، در نشریه ای «اصلاح طلب» دبیر بخش فرهنگ و هنر بودم. روزی با این تیتر درباره یکی از سخنرانی های میرحسین موسوی مواجه شدم «در پی دولت فرهنگی هستیم، نه فرهنگ دولتی». به همان دوستان و همکاران گفتم چنین شخصی با آن مبانی نظری، هرگز نمی تواند مدعی عمل به چنین شعارِ مبهم و موهومی باشد. و باز هم مدعای هواداران و حواریون حضرتش جز این نبود که «تغییر زمان و تغییر نظرات و مواضع اشخاص را باید در نظر داشت!».

اما حضرات نمی خواستند گامی در وادی درک و فهم و دریافت ِاین دو نکته‌ی دارای غایت اهمیت بگذارند؛

1: با اعتقاد و التزام به برخی از مبانی نظری، امکان برخی از تغییرات سطحی و موردی و ظاهری در گذر زمان وجود دارد، اما این هرگز به معنی اعتقاد و التزام نظری و عملی به انجام تغییراتی بنیادین که در تعارض با آن مبانی نظریِ سترگِ ثابت قرار دارند، نیست. و میرحسین موسوی آشکارا معتقد و ملتزم به نوعی بنیانهای نظری بود که راه به وادی آن نوع تغییرات کلان مبناییِ مورد نظرِ هواداران و حواریونش نمی برد.

2: ملاک ارزیابی صحت و وسعتِ تغییراتِ نظری و مشی عملیِ اهل سیاست، فقط و تنها فقط، مقایسه نوع و لون عملکردِ ایشان در دورانِ حضور در قدرت است و بس. بر این اساس؛ در همین تاریخِ نظام جمهوری اسلامی، گفتار و کردارِ کسانی چون صادق خلخالی و محمد موسوی خوئینی ها و ابراهیم اصغرزاده و هادی غفاری و اکبر هاشمی رفسنجانی و محمود احمدی نژاد و… آیینه‌ی تمام نمای تفاوتِ شقاوت در دوران یزیدی، و لطافت در دورانِ بایزیدی است.

اینک با در نظر داشتن این نکات، گذر و نظری کنیم به افاضات یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در هفته اخیر درباره واردات آلات موسیقی.

سیدکاظم موسوی با حدود 59000 رأی از حوزه انتخابیه اردبیل، نیر، نمین و سرعین به مجلس شورای اسلامی راه یافته است. بدون تردید تا پیش از اظهارنظر اخیر وی درباره واردات آلات موسیقی، اکثر قریب به اتفاق مردم ایران او را نمی شناختند و بسیاری از مردم حوزه انتخابیه‌ی او نیز هیچ شناختی نسبت به نظرات و عقاید این نماینده مجلس نداشتند.

سیدکاظم موسوی پیش از نامزدی در انتخابات مجلس و پس از ورود به همین مجلس، چهره ای گمنام و ناشناس بود، اما میرحسین موسوی پیش و پس از نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری، چهره ای کاملاً نامدار و سرشناس بود. علیرغم این تفاوت، هر دو در این نکته و نقطه دارای شباهت و اشتراک بودند و هستند که اکثر قریب به اتفاق مردم ایران از نظرات و دیدگاه های ایشان اطلاع و آگاهی نداشتند.

اما با پایی در بر زمین واقعیات ملموس و مشهود، عمق و وسعتِ خسارت کدام عدم آگاهی و عدم شناخت مردم بیشتر بود؟ عدم آگاهی مردم ایران از مبانی نظری میرحسین، یا عدم عدم آگاهی همین مردم از مبانی نظری سیدکاظم؟

سیدکاظم موسوی به عنوان عضو کمیسیون اقتصادی مجلس، در سال 1400 به طرح نظراتی در عرصه‌ی اقتصاد می پردازد که میرحسین موسوی طی 8 سال دوران نخست وزیری به قوت و شدت بانی و حامی همین نوع نظرات بود. در زمینه فرهنگ و هنر نیز ماجرا از همین جنس و سنخ است، با این تفاوت مبنایی و بنیادین که یکی روحانیِ عضو کمیسیون اقتصادی مجلس است و دیگری مهندسی هنرمند به عنوان نخست وزیر ایران.

و اینک، لب لباب مواجهه‌ی هوادران و حواریون میرحسین موسوی با آنچه تا کنون مطرح کرده ام، بدون تردید جز این نخواهد بود که «بدون تردید اگر مهندس موسوی در 1400 نماینده مجلس یا رئیس جمهور بود، دارای نظراتی از نوع و لونِ اظهارنظر اخیر سیدکاظم موسوی نبود». و این نیز، بار دیگر، شاهدی است بر اثبات مدعیات سابق و اسبق نگارنده‌ی این سطور در سال 88 درباره سطح نازل فهم و شناخت هواداران و حواریون میرحسین موسوی از مبانی نظری او.

ایشان و بسیارانی دیگر از اهالی همین قبیله، طی دهه ها و البته سده های گذشته، در این دیار، از امکان درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری بسیاری از چهره های برجسته در تاریخ ایران برخوردار نبوده و نیستند. که اگر جز این بود، بی اعتباری بسیاری از حمایت ها و عداوت ها از این چهره ها، آشکارتر می شد. این «بی اعتباری»، برای اهل خبرت و عبرت در موردِ حمله ی هواداران و حواریونِ امثال میرحسین موسوی به سیدکاظم موسوی، آشکار است و البته دارای انواع سویه های کمیک – تراژیک.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که آتش زنندگانِ برجام در صحن علنی مجلس، می توانند کمتر از 4 سال بعد در صحن علنی همان مجلس، مخالفان بازگشت به برجام را به آتش بکشند.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که مریم رجوی می تواند مدعی برقراری دموکراسی و آزادی در ایران شود.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که شاهزاده رضا پهلوی می تواند مدعی ترجیح نظام «جمهوری» بر نظام «پادشاهی» شود.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که سخنگوی دولت ابراهیم رئیسی می تواند اعلام کند «بانیان و حامیان وضع موجود باید پاسخگوی وضع موجود باشند».

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که چریکهای ریش کاسترویی و سبیل استالینیِ سابق، می توانند با کشیدن تیغی بر صورت، سیرتِ برّنده‌ی خود را در غلاف «اصلاح طلبی» پنهان کنند.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که هواداران و حواریون میرحسین موسوی می توانند به مبانی نظری و مشی عملی سیدکاظم موسوی حمله کنند.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که می توان روزگار ایرانیان را سیاه و آینده‌ی ایران را تباه کرد و «قهرمان ملی» لقب گرفت.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که این وجیزه حتی 10 خواننده نخواهد داشت، و یک «خواننده»ی هوادار میرحسین موسوی طی 10 دقیقه می تواند نظراتش را درباره مخالفت با نظرات سیدکاظم موسوی در ذهن و ضمیر بیش از 10 میلیون ایرانی فرو کند.

فقط و تنها فقط در وادی سلطه و سیطره ی همین عدم درک و فهم و دریافتِ مبانی نظری است که سالها و سده ها به پیش می رود و قدمی به پیش نمی رویم؛

چو گاوی که عصار چشمش ببست

دوان تا به شب، شب هم‌آنجا که هست

«العابد بلاعلم کحمار الطاحونه یدور و لا یبرح من مکانه».

نی ما جوادپورمجموعه آثار

توهمِ تو هم

مرگِ مُلا، و دزدانِ گلیمِ کعبه

سیب آدم و سیب نیوتن

مخلوقات اشرف

بازگشت به جدید

دو حکومت، دو بختیار، دو ترور

خریدِ حمید

تقلید تولید و تولید مقلد

ایران و کاتخونِ شیعه

پیکار با انکار ایران

بی‌شـرف

نی ما جوادپور مجموعه آثار