حقیقتِ گران و حرامِ ارزان

در روزی که حسن میرزایی؛ نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد «راه حل کوتاه مدت رفع معضل آب زاینده رود توسل به معصومین به ویژه امام موسی بن جعفر (ع) و نماز باران است»، نماینده مردم اراک در همین مجلس، سردار قاسم سلیمانی را علت العلل شکست کودتای سال 2016 در ترکیه دانست.

مدعای اخیر که ریشه در خاک تحولات سیاسی اخیر در رابطه‌ی میان ایران و آذربایجان دارد، البته چند روز پیش از این، از جانب «کیسینجر اسلام» نیز مطرح شده بود. اما محمد حسن آصفری نماینده مردم اراک در مجلس شورای اسلامی، در توییتر اعلام کرد «آقای ‎رجب طیب اردوغان، اگر پانزدهم تموز را فراموش کردی، مردم ‎ترکیه آن شب را خوب بخاطر دارند، که اگر اقدامات ‎سردار سلیمانی در نجاتت ‎از کودتا نبود الان دیگر نام و نشانی نداشتی که بخواهی رجزخوانی کنی».

درباره این سه مورد اخیر، سه نکته بر سبیل ایجاز و اختصار مطرح می کنم:

1 در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم، حسام الدین آشنا اعلام کرد « پیشنهاد می کنم آقایان حسن عباسی و علی‌اکبر رائفی‌پور در کنار دیگر عزیزان نامزدی خود را در انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام کنند…».

عباسی و رائفی پور به پیشنهاد رندانه‌ی آشنا عمل نکردند، اما اگر چنین می کردند نیز، به باور بسیارانی، از امکان عبور از غربال نظارت استصوابی شورای نگهان برخوردار نبودند.

اما اگر – به فرض – شورای نگهبان، صلاحیت این دو «تئوریسین حکومتی» را برای تصدی مناصب حکومتی تأیید نمی کرد، چه جای ملالت و شکایت که؛ دیگر گذرکنندگان از غربال مذکور، کسانی بودند و هستند از نوع و لون حسن میرزایی و محمد حسن آصفری.

اینک، و با توجه به وجود خجسته و برجسته‌ی «تئوریسین‌هایی» چون عباسی و رائفی پور در متن و بطن نظام آکادمیک و مراسم و مجالس و منابر رسمیِ حکومتی در کشور، آیا راهیابی امثال میرزایی و آصفری به عنوان «نمایندگان مردم اصفهان و اراک» به متن و بطن قوه مقننه در همین کشور، می تواند موجب تعجب و نشانگر عدم انطباق و هماهنگی میان فرآیندها و فراورده ها باشد؟

ایشان، و بسی بیش از ایشان، طبیعی ترین و منطقی ترین فرآورده‌های، فرآیندهای شورای نگهبان هستند؛ از جمله «نظارت استصوابی».

2 حسن میرزایی، فرآورده‌ی انتخاباتی است با فرآیندِ«نظارت استصوابیِ» شورای نگهبان، که با حدود 106000 رأی، به عنوان نماینده اصفهان با جمعیتی حدود 2000000 نفر، راهی مجلس شورای اسلامی شده است.

فقهای شورای نگهبان، بدون تردید، بی اطلاع نبوده و نیستند از میزان دانش و آگاهیِ حجت الاسلام میزرایی در زمینه‌ی فقهی و حوزوی، و در عرصه ی علمی و فنی و سیاسی. بر همین اساس، پرسش از فقهای این شورا، این است که، مصداقِ عدم حاجت به تیمم در ساحل دریا؛ اگر قرار بر این است که فرآورده های فرآیندِ «نظارت استصوابی»، پس از راهیابی به مجلس به عنوان «نماینده مردم»، راه حل مشکل خشکسالی کشور را حوالت به « توسل به معصومین به ویژه امام موسی بن جعفر (ع) و نماز باران» دهند، سزا و روا نیست که با وجود خجسته و برجسته‌ی مجتهدین والامقامی چون فقهای همان شورای نگهبان، دیگر این مایه از انواع هزینه در راستای برگزاری «انتخابات» انجام نشود، و همان فقهای مذکور از جایگاه و پایگاه همان شورای نگهبان، حل مسائل و رفع مشکلات کشور را حوالت به توسل به ائمه و اقامه‌ی نماز باران دهند؟

اگر راه حل مسائل و راه رفع مشکلات کشور از این جنس و سنخ است، آیا این سیر بر سبیل عقلانیت است که زمام امور را در حضورِ مجتهدینی چون آیت الله جنتی، آیت الله خاتمی، آیت الله مدرسی یزدی، آیت الله اعرافی، آیت الله شب زنده دار و آیت الله حسینی خراسانی، به دست حجت الاسلام حسن میرزایی بسپاریم؟

3 بدون ذره ای تردید اگر عنصر معلوم الحال و خودفروخته و آلتِ فعلِ بیگانگان، چون راقم این سطور، در توییتر بنویسد « اگر اقدامات محمد حسن آصفری نبود، سردار قاسم سلیمانی ترور و شهید نشده بود»، بدون ذره ای تردید، نماینده مردم اراک در مجلس، از انواع امکان جهت به محکمه کشاندن و در آستانه ی محکومیت قرار دادن من برخوردار خواهد بود.

اما آیا بر همین نهج، من از این نوع امکان برخوردار خواهم بود که فقط و تنها فقط، از محمد حسن آصفری بخواهم که اسناد و مدارک مدعای مذکور درباره‌ی نجات اردوغان و شکست کودتا در ترکیه توسط سردار سلیمانی را به صورت علنی منتشر کند؟

پُر واضح است که در مواجهه با مدعیات «کیسینجر اسلام» مبنی بر «برگزاری مراسم تاسوعا و عاشورا در حسینیه کاخ سفید، برگزاری مراسم نیمه شعبان در مهدیه باکینگهام و برگزاری مراسم شبهای قدر در مسجد ورسای پاریس»، چاره ای جز غلاف کردن در میدانِ طلبِ استناد و استدلال، در کار نخواهد بود، اما آیا همین امکان درباره مدعایی بسیار صریح و صراح از جانب یک نماینده مجلس، درباره واقعه ای آشکار در برابر جهانیان مربوط به 5 سال قبل نیز وجود ندارد؟

لب لباب آنچه گذشت جز این نیست که؛ حضرات در مقام متولیان حکومتی در عرصه دیانت، سزا و روا می دانند که از «توسل به ائمه معصومین، عاشورا و نیمه شعبان و شبهای قدر، و خون شهیدان» در راستای اغراض و اهداف نازل و سافل ایدئولوژیک خود بهره گیرند، و تمامی این موارد هرگز به معنا و در جایگاهِ «استفاده ابزاری از دیانت و توهین به مقدسات» نبوده و نیست، اما و هزار اما! اگر کسی در مواجهه با این نوع مدعیات حضرات، طلب استدلال و استناد کند؛ بدون تردید رخنه در سدِ سدیدِ مقدسات و معتقداتِ مذهبی امت مسلمان کرده، و «بزن گردن این زندیق بندیق سنی دهری سگ بابی را».

کجاست سعدی تا حکایت فقیهی بازگوید که طلب «حرامِ ارزان» می کرد در خرید خربزه.

و این است سرشت و سرنوشت مفلسان در بازارِ «حقیقتِ گران»؛ طلبِ «حرامِ ارزان» برای کسبِ نام و نان.

شنیده ام که فقیهی به دشتوانی گفت

که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری

از این طرف دو به دانگی گر اختیار کنی

وز آن چهار به دانگی قیاس کن باری

سئوال کرد که چندین تفاوت از پی چیست

که فرق نیست میان دو جنس بسیاری

بگفت از اینچه تو بینی حلال ملک من است

نیامدست به دستم به وجه آزاری

وز آن دگر پسرانم به غارت آوردند

حرام را نبود با حلال مقداری

فقیه گفت حکایت دراز خواهی کرد

از این حرام‌ترت هست صد به دیناری؟!

نی ما جوادپورمجموعه آثار

آجیلِ مشکل‌گشایان

دفاع حتی به ننگ، نه دفاع از ننگ

فکری روشن در جدال با روشن‌فکری

مخلوقات اشرف

بازگشت به جدید

دو حکومت، دو بختیار، دو ترور

خریدِ حمید

تقلید تولید و تولید مقلد

ایران و کاتخونِ شیعه

پیکار با انکار ایران

بی‌شـرف

نی ما جوادپور مجموعه آثار