افشای نقش فریدمن در قتل آسیه پناهی

یکی از دوستان اهل معنا، با طرح نکاتی درباره مقاله ای که درباره وقایع اخیر امریکا با عنوان “قلاب تقلیل” منتشر کرده ام، ناگهان از خیابانهای مینیاپولیس به سوی صحرای کربلا طی الارض کرده و در مقام “نقد”، پرسشی مطرح کرده اند که به علتی در ادامه بدان خواهم پرداخت.

علت این است که ؛ تعدد اینگونه پرسشهای بر سبیل نقد، که در جوف خود البته آغشته به طعنه و کنایه نیز هستند، از سالها پیش تاکنون یار ِ شاطر “رفقا” و بارِ خاطر امثال من است.

پرسشهایی از این نوع و لون که ؛ “چگونه و با چه جسارتی می گویید چیزی بعنوان سرمایه داری را قبول ندارید؟” و …

شوخی ماجرا اینجاست که ؛ هرچه پیش می رویم گویی باید آرزوی سوق به ماسبق را در این دیار بدل به آرمان و ایده آل کرد! و اگر روزگاری جلال الدین محمد بلخی می گفت “مُردم اندر حسرت فهم درست”، ما باید حسرت به دل در آستانه ی فهم ایستاده و بگوییم “مُردم اندر حسرت ِ نَقل ِ درست”!

باری! ورای این نقل ِ مغلوط، پرسیده اند که ؛

« … با این نوع نظراتی که درباره نقش حداقلی دولت در جامعه دارید و حمایت حداقلی دولت از مردم را تایید می فرمایید که در مجموع می شود تایید نظام سرمایه داری چگونه در ایران دولت را برای تخریب خانه آن زن در کرمانشاه مقصر می دانید؟ دقت بفرمایید که دولت در ایران بر اساس نظرات شما خانه آن زن را تخریب کرد چونکه نسبت به فقر او خود را مسئول ندانست و گفت من خانه تو را خراب می کنم چراکه مسئول بی خانمان شدن تو نیستم. جناب جوادپور گرامی خواستم توجه تان را جلب کنم به تناقضی که در نظرات تان هست و تذکر بدهم که وقتی می گویید نظام سرمایه داری را قبول ندارید دقت کنید که عامل مرگ آن زن چیزی جز سرمایه داری و نظریه های کسانی مثل فریدمن و هایک که ازشان دفاع می کنید نبوده است».

چند نکته بسیار کوتاه در مقام پاسخ :

1: درود بر آنچه شما “سرمایه داری” می خوانید (بگذارید یکبار هم ما شعار بدهیم!) اما چرا؟

اگر کسی چون راقم این سطور که متهم به دفاع از “سرمایه داری” است، با تمام وجود به قتل فجیع زنی توسط دولت انتقاد صریح می کند، پس درود بر آن “سرمایه داری” که اینچنین طرفدارانی دارد!

و این کجا و آن کجا که مرشد و مقتدای چریکان ِ دوعالَم در کوبا می فرمود “برای هر تغییرِ انقلابی مقداری استالینیسم لازم است”، و در این دیار رفقا یکصدا فریاد می کشیدند “بر منکرش لعنت”! و در نتیجه به وضوح اعلام می کردند “رای ما در هر انتخاباتی شیخ صادق خلخالی است” و اعتراض و انتقاد به اعدامهای انقلابی را “زوزه های یه مشت غرب زده” می نامیدند.

2: ویران کردن خانه و سرپناه یک انسان، چیزی ست، و قتل فجیع او با اسپری فلفل و حمله به او توسط ماموران دولتی چیز دیگری. به فرض که حتی من از هر موضع اقتصادی یا سیاسی با عدم پرداخت پول از جانب دولت حتی به انسانهایی که در بیغوله زندگی می کنند مخالف باشم، اما این چه ارتباطی با حمله و هجمه به یک انسان بی پناه و قتل فجیع او دارد؟

از موافقت با آن نظر ِ اقتصادی، چگونه به عدم مخالفت با این عمل ِ مبتنی بر جنایت می رسید؟

این نماد و نمود ِ بارز ِ همان “نرم افزارهای فکری چپ” است که نه “نوع” می شناسد، و نه “حد” می فهمد.

3: اینکه نظام اقتصادی – سیاسی جمهوری اسلامی ایران را “سرمایه داری” می خوانند و می دانند نیز آیت دیگری بر فراست و صداقت رفقاست که با بررسی مختصات “خر” و کشف قوانین حاکم بر “بز”، موفق به شناخت “خربزه” شده اند!

4: انتقاد و اعتراض نسبت به قتل فجیع یک انسان با آن شرایط، هرگز در دستگاه اعتقادی و نظری و فلسفی من به مثابه تایید این نکته نیست که “دولت باید برای آن انسان خانه می ساخت و…”، هرگز!

دوستان، خویشان، همسایگان، آشنایان، همشهریان و هموطنان ِ “آسیه پناهی”، هر یک به نوعی در “زیست مشقت بار ِ او” در آن بیغوله، دارای مسئولیت و تقصیر هستند. به وضوح بر این نکته تاکید کرده و می کنم و از قضا مبانی نظری من کاملا همراه و هماهنگ با این نوع مواجهه با مسئله است.

اما و هزار اما… مسئولیت و تقصیر دولت در قتل فجیع “آسیه پناهی”، جرم و لکه ننگی نیست که با مسئول دانستن دیگران در زمینه ی “زیست مشقف بار او”، از دامن و پیشانی دولت زدوده شود.

5: حدود 40 سال پیش از این، در اوج مناقشه و منازعه ی مبتنی بر “جنگ سرد”، در دو اردوگاه “راست” و “چپ” در جهان، میلتون فریدمن در یکی از دانشگاه های امریکا در برابر پرسشهای عده ای از جوانان منتقد نظام “سرمایه داری” قرار گرفت، که از قضا در بخشی از آن جلسه به مسائلی اشاره می شود همچون انتقادات مذکور از جانب حضرات نسبت به نظرات راقم این سطور.

با طلب عفو از روح ِ جاودان اثر ِ حضرت فریدمن، بابت قیاسی اینچنین آغشته به گستاخی، بخشهایی از آن جلسه را از اینجا ببینید.

6: این پاسخ ِ موجز و مجمل، نه بر سبیل احتجاج، بل به نشانه ی احترام نسبت به درنگی که اهل معنا در دیار ِ نظراتم کردند، قلمی شد.

برزن به سبوی صحبت ِ نادان سنگ

بر دامن زیرکان عالم زن چنگ

با نااهلان مکن تو یک لحظه درنگ

آیینه چو در آب نهی گیرد زنگ

نی ما جوادپورمجموعه آثار

دام پزشکیان

بدانید که می‌داند

حمله از یسار به یساری

مخلوقات اشرف

بازگشت به جدید

دو حکومت، دو بختیار، دو ترور

خریدِ حمید

تقلید تولید و تولید مقلد

ایران و کاتخونِ شیعه

پیکار با انکار ایران

بی‌شـرف

نی ما جوادپور مجموعه آثار